Ενόψει Δημαρχιακών και Ευρωεκλογών: Το στοίχημα των κομμάτων και οι καρέκλες που τρίζουν

Η πολιτική σκακιέρα αλλάζει συνεχώς, με τα κόμματα να προσδοκούν ένα «ρουά ματ» έναντι του αντιπάλου. Οι συμμαχίες, τα σενάρια και οι καρέκλες που «τρίζουν» συνθέτουν το, κατά τα άλλα, εορταστικό σκηνικό, μιαν ανάσα πριν κλειδώσουν τα ψηφοδέλτια.

Οι Δημαρχιακές και οι Ευρωεκλογές αποτελούν στοίχημα για την επιβίωση και την πορεία όχι μόνο των κομμάτων αλλά και των πολιτικών τους αρχηγών, που μια ενδεχόμενη ήττα θα τους αποκαθηλώσει από την «καρέκλα».

Ο ΔΗΣΥ και η ανάγκη για πρωτιά

Μετά την ήττα των προεδρικών εκλογών, εξαιτίας των εσωτερικών του προβλημάτων και του κατακερματισμού που δέχθηκε, αποτελεί αδήριτη ανάγκη πλέον ένα δυνατό «come back». Κι αυτό θα έρθει με την πρωτιά στις εκλογές. Αννίτα και Δίπλαρος έχουν σηκώσει μανίκια και εργάζονται ακατάπαυστα για τη νίκη. Ας μην ξεχνάμε πως διακυβεύεται όχι μόνο η «καρέκλα» για την αρχηγό του κόμματος αλλά και η θέση του κόμματος στον πολιτικό χάρτη του νησιού, που τις τελευταίες μέρες συνεχώς αλλάζει. Είναι μια καλή ευκαιρία να κλείσει… στόματα και να γυρίσει οριστικά σελίδα.

Το στοίχημα είναι να παραμείνει ο Συναγερμός πρώτο κόμμα και προς αυτήν την κατεύθυνση κινούνται οι επιλογές από την ηγεσία του κόμματος των προσώπων και των συμμαχιών ενόψει των διπλών εκλογών.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, ωστόσο η Αννίτα Δημητρίου φαίνεται να γνωρίζει καλά πως τα πυρά και η αμφισβήτηση που δέχεται έχουν αρχίσει εκ των έσω και δη από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Αφορμή, δε, η επιλογή Τορναρίτη, για τη Δημαρχία της Λευκωσίας.

***Οι κακές γλώσσες θέλουν τον κ. Τορναρίτη, την περίοδο των προεδρικών εκλογών να εργάζεται εναντίον του κ. Νεοφύτου και υπέρ Χριστοδουλίδη. Εξ ου και η συμφωνία με το ΔΗΚΟ για τον Δήμο Λευκωσίας.***

Δεν είναι λίγοι άλλωστε από το ίδιο το κόμμα που την αμφισβητούν και την περιμένουν στη γωνία.

Η ίδια, ωστόσο, έχει κάνει «παντιέρα» της τη σκληρή δουλειά, ώστε στις επικείμενες εκλογές να κατοχυρώσει τα κεκτημένα της και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη εσωστρέφεια του ΔΗΣΥ.

Ο ανανεωμένος αέρας του ΑΚΕΛ

Λίγο οι συγκυρίες, λίγο ο εκσυγχρονισμός που θέλει να επιφέρει ο Στέφανος Στεφάνου στο κόμμα, λίγο και ο παράγοντας «Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι», το ΑΚΕΛ θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμη και την πρωτιά στις Ευρωεκλογές. Μια πρωτιά που έχει πραγματικά ανάγκη, για να βάλει «στοπ» στις ήττες των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Μπορεί όμως το ΑΚΕΛ να πετύχει τον στόχο του και να κατακτήσει την πρωτιά;

Σίγουρα δεν έχει τα προβλήματα του ΔΗΣΥ ή του ΔΗΚΟ, όμως δεν λείπουν οι εσωτερικές αναταραχές.

Ας μην ξεχνάμε δε πως οι συμμαχίες με τα ονόματα των υποψηφίων που δεν ανήκουν στο ΑΚΕΛ θα στοιχίσουν ψήφους στον χώρο της Αριστεράς, ακόμη κι αν επιλέξουν στην καλύτερη περίπτωση την αποχή.

Τι κι αν στην Εζεκία Παπαϊωάννου φυσάει πλέον άλλος αέρας, αυτός των αποφάσεων του πρόσφατου Συνεδρίου, τίποτα δεν διασφαλίζει ακόμη τουλάχιστον την πρωτιά στο κόμμα.

Ο Νικόλας, το ΔΗΚΟ και το ΕΛΑΜ

Τα στοιχήματα έχουν ήδη αρχίσει. Ποιος θα τερματίσει στην τρίτη και ποιος στην τέταρτη θέση, στην εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών στις 9 Ιουνίου;

Το καυτό ερώτημα που κάνει την καρέκλα του Νικόλα να τρίζει, καθώς αν το ΔΗΚΟ τερματίσει τέταρτο, πολλά μέλη και στελέχη θα ζητήσουν το «κεφάλι» του αρχηγού. Εδώ και καιρό άλλωστε έχουν δείξει τη δυσαρέσκειά τους για τους χειρισμούς Παπαδόπουλου σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις «επισκέψεις» του σε ΔΗΣΥ.

Ενδεχομένως το ΔΗΚΟ δεν θα χάσει τη μία έδρα του στις Ευρωεκλογές, όμως και πάλι αυτό δεν είναι νίκη ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτό στους κόλπους του κόμματος, με το μεγάλο στοίχημα να είναι τα ποσοστά που θα συγκεντρώσει και αν θα μπορέσουν να του δώσουν την τρίτη θέση.

Ο Νικόλας, παρά τον λήθαργο στον οποίο βρισκόταν τον τελευταίο καιρό, φαίνεται να έχει αντιληφθεί τι μέλλει γενέσθαι εάν χαθούν οι Ευρωεκλογές. Άτομα πάντως του περιβάλλοντός του αναφέρουν πως έχει ριχτεί στη μάχη των συμμαχιών, στην παρούσα φάση, για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με στόχο την εκλογή αρκετών κομματικών στελεχών σε σημαντικές θέσεις.

Θα είναι το ΕΛΑΜ ο κερδισμένος από τις ανακατατάξεις;

Όλα δείχνουν πως το ΕΛΑΜ θα διεκδικήσει, με μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει κιόλας, μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αυτός είναι άλλωστε και ο πρώτος στόχος του κόμματος της Ακροδεξιάς, να εκλέξει έναν ευρωβουλευτή.

Τα ποσοστά που συγκεντρώνει το ΕΛΑΜ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, φανερώνουν μια δυναμική που τρομάζει από τη μια το κόμμα του κέντρου αλλά από την άλλη δίνει ελπίδα στο ΕΛΑΜ πως για πρώτη φορά θα κατοχυρώσει θέση στις Βρυξέλλες.

Οι μηχανές του ΕΛΑΜ εργάζονται ακατάπαυστα εδώ και καιρό, με τα «σημεία των καιρών» να τους ευνοούν ιδιαιτέρως.

Δεύτερος στόχος του κόμματος, να αποκτήσει παρουσία σε ολόκληρο το νησί, να εκλέξει εκπροσώπους σε όλα τα Δημοτικά Συμβούλια της Κύπρου.

Δεν είναι λίγοι άλλωστε οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι που προσεγγίζουν το κόμμα για να τους στηρίξει.

Σίγουρα δεν αναμένει τη στήριξη των υπόλοιπων κομμάτων καθώς είναι απομονωμένο στον πολιτικό χάρτη, ωστόσο μπαίνει στο ρινγκ διεκδικώντας ανώτατα αξιώματα, απουσία φαβορί υποψηφίων, αλλά βασιζόμενο στα ποσοστά που το κατατάσσουν πάνω από ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ.

ΕΔΕΚ - ΔΗΠΑ - Οικολόγοι

Θα κερδίσει έδρα στις Ευρωεκλογές η ΕΔΕΚ; Ιδού η απορία! Ίσως να μην είναι καν απορία στο τέλος της ημέρας, καθώς τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει το κόμμα είναι πολλά. Κι αν αναλογιστεί κανείς τα εκλογικά αποτελέσματα των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών, όπου έχασε την τέταρτη έδρα, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα για την πορεία του κόμματος, στις εκλογές που έρχονται. Μεγάλος αντίπαλος το ΕΛΑΜ, το οποίο τη δεδομένη στιγμή έχει φορτσάρει.

Η διαγραφή του ευρωβουλευτή του κόμματος, Δημήτρη Παπαδάκη, μετά τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας περί παράνομης ηχογράφησης συνομιλιών του ιδίου με τον Πρόεδρο του κόμματος, με θέμα συζήτησης τα χρήματα που ο ευρωβουλευτής λαμβάνει από το Ευρωκοινοβούλιο και τι πρέπει ή δεν πρέπει να δώσει ή να πάρει και τρέχα γύρευε… (αυτά θα τα δει ενδελεχώς η Δικαιοσύνη…) έφεραν σε δεινή θέση την ΕΔΕΚ, με αρκετά στελέχη να παίρνουν το δρόμο της εξόδου από το κόμμα.

Χρόνος υπάρχει, έστω και λίγος, ώστε να μην αφήσει τον πόλεμο αμαχητί. Αρχίζοντας από τα εσωκομματικά και προχωρώντας με την παλιά καλή συνταγή των συμμαχιών.

ΔΗΠΑ: από αουτσάιντερ, φαβορί;

Με χίλια τρέχει και η ΔΗΠΑ - Συνεργασία, η οποία, όπως όλα δείχνουν, έχει στρώσει τον δρόμο για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κλείνοντας συμφωνίες - συμμαχίες που της προσφέρουν ακόμη και τον μεγάλο Δήμο του Στροβόλου. Θα μπορούσε να προβλέψει κανείς πως η Δημοκρατική Παράταξη θα έμπαινε στα πόδια του ΔΗΚΟ τόσο δυναμικά, αποτελώντας την έκπληξη;

Ο αγώνας δρόμου για όλα τα κόμματα είναι διπλός και την πρωτιά, όπως φαίνεται, κατέχει η εκλογική αναμέτρηση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς απαιτούνται συμμαχίες και εγρήγορση από τα κόμματα για να κλείσουν το καλύτερο «deal».

Έτσι λοιπόν και η ΔΗΠΑ-Συνεργασία έριξε το βάρος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τις Ευρωεκλογές να μένουν πίσω, καθώς τα δεδομένα δεν είναι και ιδιαίτερα ευνοϊκά. Χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως δεν θα προσπαθήσουν να ρίξουν στη μάχη ονόματα που θα δημιουργήσουν κομματική συσπείρωση και θα προσελκύσουν ψήφους.

Τον κυκεώνα της πολιτικής κρίσης δεν διέφυγε το κίνημα των Οικολόγων με την αποχώρηση της βουλευτού Αλεξάνδρας Ατταλίδου, την παραίτηση Θεοπέμπτου, αλλά και την εκλογή του Γιώργου Περδίκη στην προεδρία του κόμματος ενόψει των εκλογών, για να σώσει ό,τι σώζεται.

Το σενάριο να εκλέξει ευρωβουλευτή με την παρούσα κατάσταση ίσως να μοιάζει απομακρυσμένο, ωστόσο ο στόχος του κόμματος φαίνεται να είναι η αύξηση των ποσοστών του, μη αποκλείοντας ένα καλό αποτέλεσμα στις 9 Ιουνίου.

Για την ιστορία

Το κεφάλαιο «Τοπική Αυτοδιοίκηση» αποτελεί καινούργια είσοδο, οπότε δεν θα ήταν σοφό να ανατρέξουμε σε ποσοστά των προηγούμενων εκλογών. Όμως τα ποσοστά των προηγούμενων Ευρωεκλογών μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο σύγκρισης με το τι αναμένεται να γίνει και σε τι προσδοκούν τα κόμματα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία δικαιούται έξι έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι οποίες μέχρι σήμερα είναι κατανεμημένες ως εξής: 2 έδρες έχει ο ΔΗΣΥ με τον Λουκά Φουρλά και την Ελένη Σταύρου, 2 το ΑΚΕΛ, με τους Γιώργο Γεωργίου και Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, 1 το ΔΗΚΟ με τον Κώστα Μαυρίδη και μία η ΕΔΕΚ με τον Δημήτρη Παπαδάκη.

Κάπως έτσι γινόταν το μοίρασμα της «τράπουλας» τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα, όμως, που το πολιτικό σκηνικό μοιάζει με γαϊτανάκι, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ.

Ας μιλήσουμε, όμως, με αριθμούς: Για να μπορέσει ένα κόμμα να πάρει μια έδρα από την πρώτη κατανομή, χρειάζεται να λάβει ποσοστό 16,6%.

Το 2019, στις προηγούμενες Ευρωεκλογές, ο ΔΗΣΥ εξασφάλισε δύο έδρες με ποσοστό 29,02% και άλλες δύο το ΑΚΕΛ με ποσοστό 27,49%.

Το ΔΗΚΟ πήρε την έδρα του με 13,8% και η ΕΔΕΚ με 10,58%, ενώ οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις κινήθηκαν σε μικρότερα ποσοστά.

Το ΕΛΑΜ, που αποτέλεσε εξαίρεση, συγκέντρωσε ποσοστό 8,25%, με αποτέλεσμα αυτοί που έμειναν εκτός να συγκεντρώνουν σχεδόν το 20% των ψήφων.

Αξίζει να σημειωθεί πως το ποσοστό αποχής στις συγκεκριμένες εκλογές άγγιξε το 55% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.

Οι αναμοχλεύσεις αναμένεται να συνεχιστούν, καθώς τα κόμματα αναζητούν τον Μίτο της Αριάδνης για να εξέλθουν του εκλογικού λαβυρίνθου νικητές.

Άλλωστε η παρούσα κατάσταση θυμίζει τα λόγια του Άμλετ, διά χειρός Σαίξπηρ:

«Τι συμφέρει στον άνθρωπο, να πάσχει, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές από μια μοίρα που τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος; Ή να επαναστατεί; Να αντισταθεί, στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων; Ο φόβος ταράζει τη θέληση και θέλεις να είναι ο εχθρός σου γνώριμος, παρά να δεις να έρχεται καταπάνω σου το αγνώριστο».

*Αναδημοσίευση από την έντυπη έκδοση της "Σημερινής της Κυριακής" ημερ. 31.12.2023